“Eigenlijk was verhuizen naar Nederland een vlucht”, vertelt Eve. “Ik studeerde aan het conservatorium, maar de opleiding was zo streng en prestatiegericht, het paste helemaal niet bij mij.”
Ze besloot te stoppen met haar studie en naar Nederland te gaan. “Ik had hier vriendinnen en het leek me een goed idee om er een tijdje tussenuit te zijn.”

Nederlandse directheid is verfrissend
Het was niet haar intentie om zo lang te blijven, maar inmiddels is ze een echte Nederlander. “Ik woon nu al langer hier dan  dat ik in Ierland heb gewoond”, vertelt ze. “Soms mis ik Ierland wel, maar de Nederlandse directheid vind ik heerlijk. Het is verfrissend. In Ierland heb je dat niet en dat leidde bij mij soms tot piekeren. Dan dacht ik: wat bedoelt iemand nu precies? Ik denk niet dat ik nog in Ierland zou kunnen wonen.”  

Ondanks dat Eve zich een echte Nederlander voelt, was ze in Zoetermeer regelmatig eenzaam. “Ik ben best introvert en vond het moeilijk om nieuwe mensen te leren kennen.” Ze was inmiddels begonnen met haar eigen massagepraktijk en haar eerste klant was Anita, oprichtster van Groene Wij. “Het was heel spannend, want Anita geeft zelf ook stoelmassages. Maar ze was heel aardig en vertelde me over Groene Wij. Ze vertelde zo enthousiast dat ik besloot om er een keer naartoe te gaan.”

Anita gelooft niet in concurrentie
Eve ontmoette een paar mensen bij Groene Wij, schreef zich in voor de groente uitgifte, ging naar yogales en klankschaalconcerten en kwam er steeds vaker. Het meest bijzondere vond ze dat ze daar een ruimte mocht huren om massages te geven. “Ik ben natuurlijk eigenlijk een concurrent van Anita, omdat ze zelf ook masseur is, maar zij gelooft daar niet en vindt dat er voor iedereen meer dan genoeg werk is.”

Groene Wij werd een onderdeel van Eve’s leven, maar het veranderde haar ook. “Sinds ik mijn studie heb afgebroken, ben ik nooit meer voor mijn plezier met muziek bezig geweest. Tot ik na een yogales bij Manon, een pianostuk van Ludovico Einaudi hoorde. Ik vond het prachtig en heb het thuis meteen geleerd. Twee maanden later heb ik Manon gebeld om te vragen of ik het een keer mocht spelen tijdens haar yogales. Ik kreeg haar voicemail en heb zo snel mogelijk ingesproken en opgehangen, zodat ik niet terug kon krabbelen. Het was heel spannend.”

Ineens wilde ik weer muziek maken
Vroeger had ze nooit het gevoel dat ze voor andere mensen wilde spelen, maar bij Groene Wij voelde het ineens goed en wilde ze muziek delen. Inmiddels heeft ze een aantal keer tijdens yogalessen piano gespeeld en hele mooie reacties gekregen. Daarnaast is ze sinds jaren weer gitaar gaan spelen, gaan zingen en heeft ze een mantragroep opgericht.

“Een paar jaar geleden had ik gezegd: dit is niets voor mij, maar ik ben zo gegroeid sinds ik in aanraking ben gekomen met Groene Wij. Het heeft me geholpen om zelfverzekerder te worden en ik ben heel organisch mijn muzikaliteit weer aan het ontplooien. Dat was zonder Groene Wij niet gebeurd. Het voelt echt als een verrijking van mijn leven. Een heel bijzondere plek.”