‘In 2018 viel mijn oog op een oproepje van een vriendin. Zij schreef over een open dag bij Eigen Wij. Jarenlang woonde ik tegenover de stichting, maar nooit eerder had ik een voet over de drempel gezet of ook maar de neiging gehad binnen te lopen. Toch geloof ik dat bepaalde dingen precies op het juiste moment gebeuren, want vanbinnen voelde ik dat ik juist die stap wél eens moest nemen. Ik was destijds zo’n zes maanden clean, maar absoluut niet gelukkig. Hing tegen een depressie aan. De 12-stappen die wij doorlopen tijdens meetings hebben iets spiritueels. Yoga leek mij daarom altijd al heel tof, maar ‘dat kon toch niets voor mij zijn?’. Een verslaving doet wat met je eigenwaarde. Je ziet beren op de weg die er helemaal niet zijn, een negatief stemmetje in je hoofd die vooral benoemt wat je niet kunt.
Er werden regelmatig evenementen georganiseerd bij Eigen Wij. Anita belde mij dan als er iemand ziek was, ik woonde immers aan de overkant. Dat ik dan niet hoefde te betalen vond ik verschrikkelijk, maar ik ging toch. Keer op keer hoorde ik weer dat stemmetje dat ik niet creatief genoeg was. Niet goed genoeg om een dromenbord of dromenvanger te maken. Langzaam maar zeker zette ik dat stemmetje opzij. Durfde ik mijn enthousiasme weer ruimte te geven, het hoeft ook allemaal niet perfect. Ik heb de lelijkste schilderijtjes gemaakt, maar ik heb dat wél gedaan. De hele sfeer is er goed, iedereen is er gewoon oke. Relaxed. En dat is de bedoeling. Bij Eigen Wij zagen ze iets in mij wat ik heel lang ben kwijt geweest. Ik mocht er zijn. Ik bloeide op. Het begon met het bijwonen van evenementen en yoga-lessen van Manon, waarna ik werd benaderd te helpen met kleine dingen. Matjes leggen ter voorbereiding op de les, later ook koffie en thee zetten op de woensdagochtend.
Nadat ik twee jaar clean was kwam het besef. Ik ben toch niet clean geworden om dit leven te lijden? Vast in een ongelukkig huwelijk, gewoon niet happy. Met behulp van mijn meetings en de steun van Eigen Wij heb ik in 2020 besloten mijn scheiding door te zetten. Voor mijzelf te kiezen. Nu woon ik samen met een van mijn twee kinderen in een fijne woning. Eigen Wij is mijn tweede huiskamer geworden. Ik voel me er veilig, geliefd en gezien. Niet veroordeeld. Van iemand die voor weinig mee mocht doen met de yoga, naar iemand met veel verantwoordelijkheden. Zeker een drukke bedoeling en soms ook knap lastig. Laatst organiseerde wij iets met zeepkisten en broodjes, maar ik had niet genoeg vrijwilligers. Toen heb ik een koekblik verslaafden in herstel opengetrokken en dat heeft echt heel tof uitgepakt. Jongens die de koksopleiding volgen hielpen broodjes smeren, een goede vriend van mij is meubelmaker en hielp zomaar zeepkisten bouwen. Ik vind het geweldig te zien dat mensen bij Eigen Wij de ruimte krijgen om te groeien en zichzelf te zijn. Zichzelf te vinden. Kijk naar mij.
Oh, en dat dromenbord wat ik maakte op 24 maart 2019? Alles is uitgekomen. Toevallig? Dat denk ik niet. Tijd om een nieuw dromenbord te maken. ‘
- geschreven door Michelle Groeneveld
